نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشکده مهندسی معدن و مواد، دانشگاه صنعتی ارومیه
2 کارشناس ارشد معدن، شرکت زم آسیا
چکیده
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Summary
Tunneling under the water table is a complex condition for projects. Most important consequences of tunneling in this situation are water inrush, bad working condition, mudflow, low advance rate, and humans injuring. These hazards can impose high costs for a project especially for TBM tunneling that requires high investments funds. This paper estimates water inflow by the finite element method in the second part of Emamzade Hashem tunnel and providing risk management for these hazards using the FMEA method.
Introduction
The second part of Emamzade Hashem tunnel is the longest road tunneling project in Iran that will be excavated by a TBM. TBM tunneling in hard rock and faulty zone have lots of hazards that may cause many stops in the project according to previous similar projects around the world. Risk management could classify hazards and make them predictable and controllable.
Methodology and Approaches
In this paper, water flow ratio was estimated by numerical simulation with FLAC 2D. Following that, the classical risk of water inrush was calculated by the FMEA method studying several similar projects. A fuzzy analysis was then applied to increase the accuracy of the results. To this end, after estimating water inflow for each section of the tunnel, the time and costs of each hazard were calculated by studying similar projects. Risk number was estimated and managed through the FMEA method based on the calculations. The reduction actions were suggested for the hazards with high-risk numbers.
Results and Conclusions
The results of the study indicated that tunneling in the middle part of the tunnel has high risk due to high water pressure according to classical and fuzzy analysis. It has resulted that the performance of fuzzy analysis is higher than classical analysis.
کلیدواژهها [English]
ظهور نشانههای وجود آب در هنگام تونلسازی، برای عوامل اجرایی و طراحان به عنوان نشانههای هشدار دهنده به شمار میرود. کاهش مقاومت توده سنگ و احتمال ریزش همراه با فشار بالای آب، سخت شدن شرایط کاری و استهلاک تجهیزات از جمله مهمترین پیامدهای تونلسازی در این شرایط هستند. این پیامدها میتوانند موجب تأخیرهای پی در پی و افزایش هزینههای پروژه به ویژه در روش مکانیزه شوند. در همین راستا ارزیابی ریسک هجوم آب زیرزمینی از اهمیت زیادی برخوردار است. ریسک معیاری است که میتواند میزان پرخطر بودن مخاطرات محتمل را با روشهای مختلف به صورت کمی یا کیفی مشخص کند. تاریخچه مدیریت ریسک به بعد از جنگ جهانی دوم بر میگردد، اما مدیریت ریسک به شکل امروزی از سالهای 1956 و 1964 گسترش پیدا کرد [1]. در صنعت تونلسازی گرچه در دهههای پایانی قرن بیستم به موضوع ریسک پرداخته شده است اما ورود جدی مدیریت ریسک به حوزه تونلسازی را میتوان در سال 2004 با انتشار دستورالعمل مدیریت ریسک انجمن بینالمللی تونل دانست [2]. از این تاریخ تا کنون پژوهشهای متعددی در خصوص ارزیابی ریسک در تونلسازی انجام شده که آب زیرزمینی و مسائل مرتبط با آن یکی از پارامترهای اصلی تحقیق بوده است.
شهریار و همکاران در سال 2008 با استفاده از روشهای درخت تصمیم و ماتریس ریسک و با در نظر گرفتن پارامترهای ژئوتکنیکی از جمله آب زیرزمینی به انتخاب ماشین حفاری تمام مقطع مناسب برای تونل نوسود پرداختهاند [3]. در سال 2010، موضوع انتخاب TBM مناسب برای تونل زاگرس توسط خادمی و همکاران، بر اساس پارامترهای ژئوتکنیکی مانند هجوم آب و با استفاده از نظریه فازی در روش تحلیل سلسله مراتبی مورد بررسی قرار گرفته است [4]. ساندر1 و همکاران در سال 2012 به بررسی مخاطرات خسارتزا در طول 30 کیلومتری تونل گاتهارد2 پرداختهاند. در این پژوهش هجوم آب زیرزمینی به داخل تونل که در برخی موارد دمای آن به 48 درجه سانتیگراد میرسید، اصلیترین دلیل توقفهای حفاری در طول زمان اجرای پروژه عنوان شده است [5]. در سال 2012 موضوع آنالیز ریسک متروی شهر پروتو توسط سوسا3 و همکاران با روش شبکههای بیزین بررسی شده است. احتمال برخورد با شرایط زمینشناسی، سطح پیزومتریک آبهای زیرزمینی، احتمال وجود آسیبهای سطح زمین، ترکیب گروه کلاسهای زمینشناسی، سطح آسیبها از جمله ویژگیهایی بودهاند که در این پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتهاند[6]. جورادو4 و همکاران در سال 2012 به ارزیابی ریسک مخاطرات ساخت یک ایستگاه مترو با روش آنالیز درخت خطا پرداختند. در این تحقیق مشخص شد هجوم آب با فشار بالا دارای بیشترین میزان ریسک در بین مخاطرات محتمل است [7].
در سال 2013 از روش ماتریس ریسک در پژوهش مرادی و همکاران و با در نظر گرفتن مسائلی نظیر آب زیرزمینی، هجوم گاز، حفرات کارستی استفاده شده است [8]. لی5 و لی در سال 2014 طی مطالعاتی با عنوان «پژوهش روی سیستمهای ارزیابی ریسک برای هجوم آب در طول ساخت تونل در ساختارهای کارستی» به بررسی ریسک هجوم آب با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی در این تونلها پرداختهاند [9]. در سال 2015 از روش آنالیز درخت خطا و تحلیل سلسله مراتبی، برای ارزیابی ریسک تونلسازی مکانیزه در سه حوزه شرایط ژئوتکنیکی، TBM و مسائل مدیریت ساخت، در پژوهش چانگ و همکاران استفاده شده است [10]. معراج و همکاران در سال 2015 با به کارگیری شبکه عصبی به ارزیابی ریسک نشست زمین در تونلسازی مکانیزه در محیطهای شهری و با استفاده از روش FMEA فازی پرداختهاند [11]. مطالعات انجام گرفته نشان میدهد که آب زیرزمینی همواره جزء مسائل اصلی در ارزیابی ریسکهای ژئوتکنیکی بوده است. از دیگر نتایج میتوان به کاربرد بیشتر روشهای ماتریس ریسک و آنالیز درخت خطا در اکثر پژوهشها اشاره کرد. در این تحقیق، تلاش بر این است تا با استفاده از روشهای عددی، دبی آب ورودی به تونل قطعه دوم امامزاده هاشم (ع) محاسبه شود. در ادامه با بررسی وضعیت پروژههای مشابه در برخورد با پدیده هجوم آب، ریسک این مخاطره با استفاده از روش FMEA به صورت کلاسیک و فازی به طور مجزا، محاسبه خواهد شد.