نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
دانشکده مهندسی معدن، نفت و ژئوفیزیک، دانشگاه صنعتی شاهرود
چکیده
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Summary
The hybrid gridded velocity model uses the concept of soft and hard regions and boundaries in the initial velocity model. In this approach, regions with anomaly velocity values are defined as hard regions and the rest of the media is considered as soft media. The contacts between regions with low uncertainty in position are defined as hard boundary and experience minimum changes in updating steps. Whilst region contacts with high uncertainty in position are considered as soft boundaries.
Introduction
These boundaries vary in position during velocity model updating. These regions and boundaries are simultaneously and separately updated in each model updating sequence. Updating of hard regions doesn’t disturb soft regions updating results and vice versa. In the proposed strategy, the conventional velocity model is obtained to be used for defining large velocity contrasts. Afterwards soft and hard regions are simultaneously updated by gridded tomography method. Hard boundaries face small variation in place while soft boundaries might largely vary in location. After sufficient iteration, sharp boundaries are smoothed and finalized in location and together with velocity values.
Methodology and Approaches
In the proposed approach, the seismic imaging with velocity model obtained in each iteration was changed from pre-stack depth migration to post stack depth migration. The selected seismic data contains a large salt dome with surrounding dipping layers, faults and an unconformity beside the salt. Through the hybrid velocity model building, top boundary and the body of salt dome were considered as hard regions. Bottom of the salt was considered as soft boundary.
Results and Conclusions
Result of applying the proposed strategy showed that this method could handle large lateral velocity contract in depth imaging. Therefore, depth imaging by the final hybrid velocity model obtain seismic image with more accuracy in positioning of seismic reflectors and body of geological structures in comparison to images obtained by conventional velocity modelling.
کلیدواژهها [English]
مدل سرعت لرزهای دقیق نقش بسزایی در تهیه تصویر لرزهای مطلوب از ساختارهای زیر سطحی دارد. در این بین روشهای تصویرسازی عمقی حساسیت بیشتری نسبت به دقت و صحت مدل لرزهای در مقایسه با تصویرسازی زمانی از خود نشان میدهند [1]. معمولاً تهیه مدل سرعت فرایندی بسیار پیچیده و در برخی موارد زمانبر است. لذا به منظور تسهیل در ساخت مدل سرعت، بیشتر روشهای تهیه مدل سرعت از یک سری فرضیات و سادهسازیها درباره محیط انتشار موج استفاده میکنند. این سادهسازیها در مراحل اولیه تصویرسازی آسیب چندانی به دقت مدل سرعت اولیه وارد نمیکنند. چرا که مدل اولیه یک مدل کاملاً ضمنی است و تنها به منظور ایجاد زمینهای برای تهیه مدل سرعت نهایی ساخته میشود[2]. از طرف دیگر با توجه به اینکه خصوصیات جنبشی انتشار امواج لرزهای معمولاً توابعی غیرخطی از سرعت انتشار امواج هستند و حل این توابع در یک گام و به صورت معادله چند مجهولی قابل حل نیستند، لذا بیشتر روشهای تهیه مدل سرعت، مبتنی بر تکرار هستند [3]. بدین معنی که با به روزرسانی مدل سرعت اولیه در هر تکرار و اعمال محدودیتهای لازم و احیاناً یک مرحله خطیسازی، مدل سرعت نهایی انتشار موج در محیط به دست میآید. در انتها میزان همخوانی دادههای شبیهسازی شده در مدلسازی مستقیم از روی مدل سرعت نهایی با دادههای مشاهدهای، میتواند به عنوان معیاری برای رد یا قبول مدل سرعت نهایی استفاده شود [4]. از تفاوتهای اساسی روشهای مختلف تهیه مدل سرعت، انتخاب معیار پذیرش یا عدم پذیرش مدل سرعت نهایی است. اگرچه همه روشهای تهیه مدل سرعت در گام اول بر اساس معیار همخوانی با دادههای لرزهای استوار هستند، ولی این معیار به تنهایی قادر به تخمین دقت مدل سرعت نخواهد بود و صحت مدل باید توسط معیارهای دیگری نیز بررسی شود. در حالت کلی، روشهای توموگرافی، ابزارهای بیشتر و دقیقتری به منظور ارزیابی همخوانی مدل سرعت با دادهها در اختیار قرار میدهند و بنابراین مدلهای سرعت نهایی، دارای صحت و دقت بیشتری خواهند بود [5]. روشهای ترکیبی مدل سرعت توموگرافی مبنی بر لایه و تفسیر توامان میتواند به منظور کاهش خطای مدل سرعت و افزایش همخوانی دادهها با مدل به کار برده شود [6]. بدین ترتیب خطای هر لایه در فرایند به روزسانی مدل، به لایههای زیرین انتقال نخواهد یافت. بدین ترتیب میتوان روش به روز رسانی تکرار مدل سرعت در کوچ عمقی پیش از برانبارش را به منظور حذف اثر آنومالیهای سرعت سطحی در برداشتهای تصویری مشترک به منظور بررسی میزان همخوانی مدل سرعت با دادهها استفاده کرد [7]. همچنین میتوان نشان داد که روشهای توموگرافی پرتو[i]، در صورتی که نقاط سرعت باقیمانده به خوبی قابل انتخاب نباشند، کارکرد خود را از دست خواهد داد [8]. در همین راستا، معکوسسازی برونراد باقیمانده[ii] در کوچ عمقی پیش از برانبارش کیرشهف و رابطه غیرخطی در توموگرافی سهبُعدی مدل سرعت برای کاهش خطای مدلسازی میتواند استفاده شود [10، 9]. با توجه به دقت بالای روش توموگرافی شبکهای در تخمین مدل سرعت، این روش قابلیت تصویرسازی تغییرات ساختاری کوچک را نیز دارد [11]. پیشرفت در افزایش دقت روشهای توموگرافی شبکهای مدل سرعت به گونهای بود که از آن در تصویرسازی ساختار پیچیده در زیر زون گسله و پایش ذخیرهسازی دی اکسیدکربن میتوان استفاه کرد [12، 13]. با این حال این روشها دارای محدودیتهایی هستند که کاربرد آنها را محدود میکند. به عنوان نمونه، تعداد زیاد نقاط لازم به منظور انجام عمل توموگرافی مدل سرعت در بیشتر موارد، از مشکلات اصلی در این دسته از روشها است [14]. معمولاً این نقاط، چه در روش خودکار و چه در روش دستی، از روی سطح بازتابنده در مدل در انتخاب میشوند که هرچه تعداد آنها بیشتر باشد، دقت تصویر نهایی افزایش خواهد داشت.